Wat een mooi verhaal.
Ons optreden in Maria Oord was het initiatief van Aad, een van de bewoners van Maria Oord. Echter Aad was kortgeleden in Amsterdam in een verzorgingshuis opgenomen. Van zijn spaargeld regelt hij maandelijks optredens voor de bewoners van Maria Oord. Geweldig toch. Graag gaan we daarom naar Amsterdam om in zijn nieuwe verzorgingshuis zonder vergoeding op te treden. Zonder Aad waren er in de zaal toch nog wel een kleine zestig gasten verzameld . Het werd een gezellige middag met hapjes en drankjes tussendoor. We bedanken Esther en haar vrijwilligers voor de prima entourage. 

Een hond cadeau gekregen. Dat gebeurt niet iedere dag. Een hond, gebreid door bewoners van Prinsenhof.
Het hoofd Welzijn van Prinsenhof en ook de  contactpersoon voor deze avond, Annette, vond dat Loes dat wel verdiend had na het mooie nummer “Wie laat wie nu uit” van Rudi Carrell. Het was bijzonder hoe velen de nummers al spontaan begonnen te zingen zodra een artiest werd aangekondigd. Het werd daarmee met recht een warme avond. We zagen diverse bekende gezichten van vorig jaar en het jaar daarvoor.  Een mooie gelegenheid om de contacten weer eens te vernieuwen. Ontroerend was het verhaal van Annette dat ze op dit moment voor de kerstdienst vele schapen breit, om met de kerst samen met de bewoners een echte knuffeldienst te houden.

Een staande ovatie ontvangen aan het einde van de middag. Dat is ons nog niet eerder overkomen. Het was dan ook een gezellige middag in De Dialoog in het hartje van Ermelo. De  dertig leden die aanwezig waren van dit actieve vrouwennetwerk , hebben genoten van de liedjes uit vroegere jaren. Een van de leden had zich grondig voorbereid en de tekst van “het Dorp” van Wim Sonneveld bij zich gestoken. Uiteraard mocht zij samen met Loes dit zo bekende nummer ten gehore brengen.

Op een mooie plek langs de Noordeindsweg in Berkel en Rodenrijs ligt Huize Sint Petrus. Zoals de naam doet vermoeden is het een woonzorglocatie met een van oudsher katholieke achtergrond. Die achtergrond doet er tegenwoordig niet meer toe. Iedereen kan hier rekenen op persoonlijke zorg en professionele dienstverlening. Die sfeer merkten we meteen op toen we binnenstapten voor ons middagoptreden en door gastvrouw/vrijwilliger Ria hartelijk werden ontvangen. De ruim dertig gasten hebben het uitstekend naar hun zin gehad, ze kenden de artiesten en zongen dapper mee. De persoonlijke benadering en één op één contacten werden erg op prijs gesteld. Wij zien terug op een mooie en warme bijeenkomst.

ANBO Noordoostpolder is overgegaan in de Algemene Stichting Activiteiten en Belangenbehartiging Senioren in de Noordoostpolder: StABS-NOP. Een bloeiende vereniging merkten wij. Een vereniging die inmiddels ver boven de duizend leden is gegroeid. Voorzitter, de heer Mientjes, heette ons en de ruim zestig aanwezigen van harte welkom in de grote zaal bij de Nieuw Jeruzalemkerk. Een gemêleerd gezelschap van 50-ers tot en met een zeer vitale 95-jarige mevrouw.Het programma de Kijkbuis en het daarbij geschetste tijdbeeld van de jaren vijftig en zestig leverde veel leuke interacties tussen Loes en de aanwezigen. Er was voldoende ruimte om wat dansjes te maken en dicht bij het publiek te komen.
Na afloop verraste de organisatie ons met een mandje met potjes overheerlijke saus, sap en jam van de Vinkfruitboerderij. Een aansluitend dinertje in Dronten met familie paste goed bij deze dag.

Deventer is vanuit Woerden een van onze meer verre locaties. Daarom eerst een lekkere lunch bij onze vriendin Wil en vervolgens naar Wooncentrum Bloemendal, het Laar 1. Het waren de vrienden van Bloemendal die deze middag aan de gasten aanboden.
Om drie uur was de zaal werkelijk overvol. Astrid opende het optreden en daarna ging het heerlijk los. Luisterend naar nummers uit lang vervlogen
tijden, met een artiest op een zwart-wit of kleurentelevisie . Natuurlijk mochten, net als in de Bollaarshoeve deze week, de bonbons niet ontbreken.
De Zorggroep Solis waartoe Bloemendal behoort is een van de oudste zorginstellingen in ons land. 750 Jaar geleden werd het eerste gasthuis in de rijke Hanzestad Deventer gesticht. Het heeft zich in de loop der eeuwen steeds vernieuwd en is anno 2017 met al haar instellingen niet meer weg te denken uit deze stad. En het zijn zoals Loes in haar dankwoordje zei, niet alleen de instelling, maar vooral de vele vrijwilligers die het succes in de zorg bepalen.

Als je de gelegenheid hebt om langs Den Briel te rijden als je naar de Bollaarshoeve gaat, is de dag al geslaagd. Met de prachtige Sint-Catharijnekerk hoog boven het stadje waan je je in een middeleeuws schilderij.
De Catharina Stichting heeft diverse voorzieningen op dit deel van Voorne-Putten. In het zorgcentrum zelf was een drukte van belang. Met pas- en meetwerk konden toch twintig gasten een plekje vinden. Meteen vanaf het begin van het optreden deden de gasten enthousiast mee. Volop genieten, ook van de bonbons van Liesbeth. Het was inderdaad zoals de activiteitenbegeleidster het na afloop nog eens toelichtte: “met muziek kun je met demente mensen werkelijk luchtkastelen bouwen”. Mooi was dat bij het nummer “Samen een straatje om” van Rudy Carrell  op het juiste moment een hondje, genaamd Bumper tevoorschijn rende.
Het optreden werd aangeboden ter gelegenheid van de verjaardag van Joke. Joke is een van de bewoners in dit huis.

Zorgcentrum Gouwestein is een van de zestien prachtige locaties van Zorgpartners Midden-Holland. Eerder traden we op in Hanepraij, Ronssehof en de Reehorst. We kenden dit mooie huis nog niet, maar door de enthousiaste ontvangst van Marleen en haar vrijwilligers voelden we ons meteen thuis. Met veel zorg en aandacht werden de ruim twintig bewoners van Gouwestein in een mooie opstelling geplaatst. Met eindeloos geduld betrok Loes de bewoners in kleine gesprekjes voorafgaande aan ieder nummer en zodra de muziek eenmaal draaide was men er meteen bij. Meezingen en handen klappen gingen gewoon vanzelf. Menig traantje werd weggepinkt bij “Het Dorp” van Wim Sonneveld. Wat is het toch mooi om zo’n groep bewoners een heerlijke middag te bezorgen.

Ons bezoek aan de SWOS (Stichting Welzijn en Ondersteuning Schoonhoven) was alweer ruim zestig optredens terug, maar we konden het ons nog precies herinneren. De ruime zaal, de hartelijke ontvangst door Marjolein en de mooie herinneringen die we toen met de gasten uit Schoonhoven en omliggende plaatsen mochten delen. De zaal was ook nu weer versierd met prachtige bloemstukjes en vrijwilligers reden af en aan met busjes en auto’s om gasten te halen. De SWOS in Schoonhoven ondersteunt ouderen en mensen met een functiebeperking om zo lang mogelijk zelfstandig te kunnen leven en wonen. Dit gaat uiteraard zolang zij dit zelf willen en het ook mogelijk is. Twee belbussen met tientallen vrijwilligers rijden rond, gezelligheid en contact wordt geboden, mantelzorgers worden ondersteund, er is dagelijks koffie en een maaltijd op de Oranjeplaats. In Schoonhoven hoef je niet te vereenzamen. Wat gaat dat daar geweldig.
En natuurlijk liep het programma De Kijkbuis ook als een trein. Feilloos wist men alle artiesten in het programma te benoemen en ze werden alle besproken. Bij een enkel nummer werd een traantje weggepinkt. . Bij het laatste nummer “Als de zon schijnt” van André van Duin kon buurvrouw Annette de zin “…en de buurvrouw een mooie meid ” wel waarderen.
Bijzonder vonden we dat we aan het eind van de ochtend mochten aanschuiven bij de ruim zestig gasten die de warme maaltijd op de Oranjeplaats kwamen gebruiken.
We komen graag nog eens.

Zorggroep de Vechtstreek beschikt over drie mooie locaties: Overdorp in Kockengen, De Aa in Breukelen en ’t Kampje in Loenen. We komen regelmatig voor een optreden in de PG afdeling van Overdorp – de laatste keer op 19 juli –  maar nu was het soos in de zaal beneden. Soos voor het huis en voor het hele dorp. Van de beide andere locaties waren vrijwilligers aanwezig. Het toont de verbondenheid tussen de drie huizen van de Vechtstreek en ook de betrokkenheid van de vrijwilligers bij hun werk.  Op de locaties van Zorggroep De Vechtstreek werken in totaal zo’n 300 vrijwilligers. Dat is nodig want zij geven net dat beetje extra aan het dagelijks leven van de bewoners. De vrijwilligers waren ook behulpzaam voor de senioren van Kockengen die zich deze middag aansloten.
Loes gaf na bijna twee uur optreden in haar afscheidsliedje dan ook veel aandacht aan deze groep onmisbare mensen.
Ons derde programma staat nog in de steigers, dus we brachten hier “de Kijkbuis’. Een middag met veel herinneringen aan zangers, zangeressen en mooie liedjes uit het verleden.

Wat is het toch geweldig om in de besloten ambiance van Restaurant de Ruygeborg Hoeve in Nieuwkoop de 50-jarige bruiloft van een van je familieleden op te mogen luisteren met een deel vlotte en en een deel gevoelige muziek. Twee hechte families bijeen en een echte Bonbons-privé voor Iny en Gert.

Voor een groep van tweeëntwintig dames van de vereniging Vrouwen Samen Sterk verzorgden we een gezellige avond. We traden op in het piepkleine Purmerland, naast het kerkje in het dorpshuis “de Burght”. Leuk te horen dat een aantal dames had verwacht een cursus bonbons te gaan doen, afgewisseld met muziek. Bij het vertrek uit het dorpshuis kregen we nog een spontaan applaus na.

Na een hartelijk welkom door de voorzitter mochten we de eerste middag verzorgen van een nieuw seizoen van het Vrouwennetwerk in Hellevoetsluis. Een groot aantal dames gaf acte de présence, ongeveer de helft van de 110 leden. De afdeling bestaat nog maar kort, maar als je hun website bekijkt kun je zien dat ze enorm actief zijn. Het optreden liep op rolletjes en wat zo leuk was, iedereen was enthousiast en we hebben heel veel complimenten gekregen. Na afloop  nog even napraten met een glaasje wijn en toen weer de drukke avondspits in richting Woerden.

In de stromende regen naar de slotavond van een vakantievierende groep in Bosgoed Lunteren. Toch goed op tijd om de zaal even opnieuw in te richten terwijl de groep van ruim dertig man nog genoot van het laatste diner. Vrienden van ons mochten het optreden een keer bijwonen.
Het werd weer een spetterende avond waarbij veel herinneringen aan vroeger werden opgehaald en veel kon worden meegezongen. Uit de gesprekken die we daarna hadden met gasten en vrijwilligers bleek dat zo’n vakantieweek zoveel brengt dat verdriet en ongemak even naar de achtergrond gaan. We zijn blij dat we daar zo’n mooie bijdrage aan kunnen geven.

We werden gastvrij ontvangen door Trudy en George namens de Zonnebloem. Zij toverden samen met veel andere vrijwilligers het zaaltje van de Pax Christi kerk in Vlaardingen om in een gezellige zaal. De gasten werden getrakteerd op heerlijke kleine cake-jes, die met muzieknootjes waren versierd. Het werd een middag die niet stuk kon gaan, omdat iedereen het naar zijn zin had. Natuurlijk jammer dat de Zonnebloem moet gaan bezuinigen nu er een forse daling is in de inkomsten. Vooral het aanbod in vakanties gaat drastisch terug. Regionale activiteiten zoals ons programma blijven mogelijk. Bijzonder jammer, want hiermee worden ouderen echt tekort gedaan.