Het was vroeg opstaan, maar het was al uren licht op deze laatste lentedag. Zonder files hebben we Brielle bereikt.
In het Careyn Activiteiten Centra (CAC) ’t Akcent werden we door Madeleine en Cathy gastvrij ontvangen in “Ons Domeijn”, een activiteitenruimte waar we voor een kleine groep bewoners optraden. Het was ontroerend om te zien hoe sommige bewoners al snel muziek en tekst herkenden en ook meezongen.
’t Akcent is een activiteitencentrum dat revalidatie, dagbehandeling, dagactiviteiten en dagbegeleiding biedt aan volwassenen vanaf 18 jaar. Maar ook 55+-ers uit de wijk zijn er welkom voor activiteiten. Deze week was er een feestweek, want niet alleen vandaag, maar ook op andere dagen in de week werden leuke activiteiten georganiseerd.

Het was een overvol Dorpsplein in het verpleeghuis Oudshoorn in Alphen aan den Rijn. We werden gastvrij ontvangen op deze prachtige locatie. Wat ons opviel was het grote aantal vrijwilligers en er waren ook veel familieleden die het optreden wilden bijwonen. Het Dorpsplein is de centrale ontmoetingsplek waar iedere donderdagmiddag wat te doen is en waar veel faciliteiten voor de bewoners zijn te vinden. En dat is lang niet alles, want als je de website bekijkt en de nieuwsbrieven leest, doet dit verpleeghuis bijzondere dingen voor haar gasten. Een voorbeeld. Als je in je thuissituatie lid was van een vereniging, dan kan dat hier ook. Er zijn maar liefst 22 verenigingen waarvan je lid kunt worden, waaronder 5 zangverenigingen. Misschien daarom dat met de nummers van ons programma zo goed werd meegezongen. Voor ons een middag om niet gauw te vergeten.

Wat gaat de tijd toch snel voorbij. Twee van de bijna veertig aanwezigen wisten zich ons  optreden met “het Fotoboek” in januari 2013 nog te herinneren. Parkhof, een prachtig centrum, onderdeel van De Rijnhoven ligt aan de rand van het Aleveltpark en op heel korte afstand van Vleuten en Leidse Rijn. Ons publiek in het Grand Café was samengesteld uit bewoners van het zorgcentrum en de aanleunwoningen. Ze genoten van “de Kijkbuis”, een programma met liedjes uit de begintijd van de televisie. En natuurlijk konden zij zich Wim Sonneveld, Annie de Reuver en Gerard Cox herinneren. Er werd  spontaan een polonaise gelopen op de “Wandelclub” van Jasperina de Jong. Carolientje, een nummer van Willeke Alberti uit ons nieuwe programma, brachten we als toegift.
Onze gastvrouwen Imca en Margaret vertelden na afloop uitgebreid over de mooie voorzieningen die Parkhof/De Rijnhoven biedt en ze waren erg enthousiast over de creatieve activiteiten die voor de bewoners worden bedacht.

Het was een korte week voor de groep die deze week in Lunteren vakantie vierde. Maar in die paar dagen was het echt feest. Daar zorgt Carla wel voor. Natuurlijk was de opening van deze vrijdagavond voor Pinksteren een mooie gelegenheid om mevrouw Huves die 92 werd toe te zingen. De groep van 29 gasten had mooie dingen gedaan. Met leden van de Rotary waren ze deze week in de omgeving rondgereden, ze hadden de bijzondere zandsculpturen in Garderen bezocht. De foto hierboven is afkomstig van de website zandsculpturen.nl. Met elkaar was een vorm van groepsscrabble gespeeld en op de middag voor ons optreden had een boswachter veel interessante dingen verteld over de bosgebieden in de omgeving.
Op deze laatste avond ging men er maar eens goed voor zitten en het werd van 8 tot half tien een perfecte en ontspannen avond. Daarna werden snel de kamers opgezocht om te pakken, want de vakantie voor deze groep was weer echt voorbij.

In de wijde omgeving staat De Bogt-Westerbeer in Amsterdam bekend als het allergezelligste verzorgingshuis. Dat was ook meteen wat ons opviel, toen Alja ons begroette. Er is een oprechte Amsterdamse sfeer, waarbij iedereen welkom is en zichzelf kan zijn. De bewoners van dit centrum in de levendige Spaarndammerbuurt hoeven zich niet te vervelen, en tegelijkertijd mogen ze rekenen op uitstekende begeleiding, verzorging en oprechte aandacht. Het is deze maand een feestmaand vertelde Alja, maar aan de gezichten te zien is het er iedere maand een feestmaand. We waren op uitnodiging van Aad Kouwenberg, die vanuit Vinkeveen naar hier was betrokken. Trots liet hij ons het artikel zien in het huisblad waarin hij vertelde over zijn grote  verzameling clowns. Er werd gezongen, er werd gedanst en ook geklapt. Er viel bij ons maar één onvertogen woord: “Jammer dat we moeten gaan. Nu moeten we vanuit het centrum van Amsterdam door de file weer naar huis”

“U zingt net zo mooi als mijn moeder”. Een mooier compliment kun je nauwelijks krijgen. Ons optreden op deze middag was voor zeven bewoners van het complex van Careyn aan de Eerste Parklaan in Leidse Rijn. De 92-jarige mevrouw vertelde over zingende haar moeder die met haar zes kinderen om de piano eenmaal per week een zangmiddag bezorgde. Een bijzondere herinnering die tijdens de presentatie naar boven kwam. Met enig geduld wisten alle bewoners zich hun geboorteplaats weer te herinneren. Vleuten, Utrecht, Bilthoven, Tjilatjap, Vreeswijk, Boxtel en Den Haag. Je realiseert je dat deze bewoners ooit als kinderen zijn opgegroeid in verschillende plaatsen en in verschillende milieus. Hier zitten ze op deze middag tezamen naar muziek te luisteren en waarbij ze flarden van hun herinnering met veel plezier weer ophaalden. Zeven oma’s zoals Gerrie ze met enige vertedering noemde. “Komt u gauw weer terug, want u zingt net zo mooi als mijn moeder”

In Zaandam troffen we een volle zaal bij de Zonnebloem in het Mennistenerf. Het Mennistenerf is een Doopsgezind Zorgcentrum waar de Zonnebloem afdeling Zaandam-Centrum de grote zaal had gehuurd. De naam Mennistenerf komt overigens van Menno Simonszn die in de eerste helft van de 16^e eeuw een Nederlands kerkhervormer was. Dat lazen we daar. Met onze optredens stijgt ook onze algemene ontwikkeling, is onze indruk. Elly coördineerde deze middag en na een welkomstwoord/gedicht door de nieuwe voorzitter konden we een compleet Kijkbuis-programma uitrollen. We bewaren aan dit optreden de bijzondere herinnering aan een mevrouw die ontroerd vroeg om het Dorp van Wim Sonneveld niet ten gehore te brengen. Na enige aarzeling stond ze het toch toe. Ze heeft haar gevoelens bij dit lied na afloop aan ons verteld en we begrepen haar.

Voor de tweede maal in een week naar het Bosgoed-hotel in Lunteren. Ditmaal was het coördinator Ad met een zgn D groep. Dit keer veel vakantiegangers met dementie die een korte week heerlijk in dit bosrijke gebied konden vertoeven. De nodige mantelzorgers en vrijwilligers waren mee. Wat heeft deze Stichting Allegoeds dat toch voortreffelijk voor elkaar. Heel vaak zien we verzorgingshuizen waar het aantal vrijwilligers eigenlijk net te klein is om die ontspanning te geven waar deze ouderen zo’n behoefte aan hebben.
Het programma gaf de geheugens best wel een opfrisser. Men deed goed mee. Zelfs een 99-jarige heer wist te vertellen dat hij ons twee jaar eerder in Bosgoed al een keer had beluisterd. En dat klopte. Even nakletsen hoort er altijd bij in Bosgoed en in veertig minuten waren we weer thuis.

Elke tweede woensdag van de maand wordt in Waddinxveen in het Anne Frank centrum het Alzheimer Café  georganiseerd. Het doel van het Café is om naast lotgenotencontact ook informatie te bieden en ervaringen uit te wisselen. Elly is de vaste gastvrouw en zij vertelde met haar werkgroepleden dat de bijeenkomsten heel goed worden bezocht. In juni is het thema “Veranderend gedrag”, maar deze avond stond in het teken van “Muziek en Dementie”. Ons eerder optreden in Bodegraven was aanleiding geweest om ons nu hier uit te nodigen. Het is dankbaar werk om mensen die zich steeds meer onzeker in het leven voelen staan, herinneringen op te laten halen en weer eens uitbundig mee te laten zingen.

Een optreden in Lunteren bij de Stichting Allegoeds is voor ons iets als thuiskomen.
Mede dankzij het prachtige weer en het voortreffelijke gastvrouwschap van Marianne kon deze avond gewoon niet stuk. De gasten, de vrijwilligers en wij, iedereen had er plezier in.  Het was mooi om te zien dat sommigen, ondanks hun beperkingen, met stralende ogen volop  genoten van een stukje herbeleving van vroeger. Dat is toch waar we het allemaal voor doen. Leuk dat een dame van 86 even kwam melden dat ze ons op internet niet had kunnen vinden, terwijl ze daar toch behoorlijk handig mee was. Een visitekaartje bracht uitkomst. Een heer van 91 gaat al twintig jaar met zijn vrouw met de Stichting Allegoeds mee. Nippend aan een glas rode wijn vertelde hij het een beetje jammer te vinden dat er niet meer heren waren. Hij had zich er inmiddels bij neergelegd. Een uurtje met de vakantiegangers napraten zorgt er voor dat het na het stoppen van de muziek niet meteen bedtijd is.

“het Huis van de wijk” staat er in grote letters op de gevel van de Gerard Goossenflat van Humanitas in de Rotterdams wijk Alexander. En dat is terecht. Humanitas weet een open en plezierige sfeer te creëren. Een eigen thuis met alle voorzieningen bij de hand. Elly en haar zus verwelkomden ons en zij hadden de Rietganszaal voor ons optreden gereserveerd. Twaalf stoelen, dat zal wel genoeg zijn moeten ze hebben gedacht. Tegen twee uur stroomde de zaal echter vol met het dubbele aantal.  Uiteraard was de moeder van Elly tussen het publiek. Ook een flink aantal rolstoelers  vond een plaats. Ommoorders geven zich niet zomaar en het duurde wel een nummer of twee voordat de stemming er goed inzat. We zijn dat wel gewend. Het is altijd een kwestie van tijd. Daarna ging het ook echt los. Met wat toegiften erbij werd het ruim na halfvier voor we weer stopten. Heel voldaan gingen de “Bewoners van de Kades” terug naar hun kamer. Elly verraste Loes met een prachtig boeket en met lief kaartje.

Er zijn veel organisaties die er voor zorgen dat de bewoners van zorginstellingen regelmatig aandacht krijgen. Zo’n zorginstelling die zich gelukkig mag prijzen is het verpleeghuis Tiendhove waar we deze regenachtige middag op muziek-bezoek waren. Het bestuur van de Stichting Werkgroep Serviceverlening Ouderen (SWSO) had ons in vervolg op een eerder optreden op 14 maart in Crimpenersteyn voor deze middag uitgenodigd. Men had eerst gerekend op een kleine 20 man, maar de zaal vulde zich snel tot ruim veertig. Het was vaak ontroerend om te zien hoe sommige van de aanwezigen de herinnering weer oppakten door mee te zingen met liedjes uit de begintijd van de televisie. Na afloop was er naast het applaus voor het optreden ook een applaus voor de vrijwilligers.

“De vrijwilligers waren druk in de weer, bedankt voor elke keer” zo zong Loes ze toe in haar slotnummer. Loes werd door voorzitter John van Doorn mooi in de bloemen gezet. Van onze kant willen we graag een compliment geven aan de SWSO die zo veel organiseert voor de ouderen van Krimpen aan den IJssel.

Deze middag was de muziekmiddag voor de groep bewoners van Overdorp Kockengen. Het is een bekende locatie voor ons. De Zorggroep de Vechtstreek is met drie vestigingen in Breukelen, Kockengen en Loenen een van de kleinere organisaties die wij met muziek bezoeken. Niet alleen onze eigen ervaringen met de vrijwilligers, maar ook de vacaturelijst op de website van deze Zorggroep geeft veel inzicht wat er aan vrijwilligerswerk allemaal wel niet nodig is. Onbetaald maar ook onbetaalbaar werk. Denk maar eens aan het assisteren bij de broodmaaltijd, een bus-bijrijder, hulp bij duofietsen, huiskamervrijwilliger, klusjesman voor allerlei kleine reparaties enzovoort. Bijna niet voor te stellen hoe je dat moet opvangen als er onverhoopt weer  iemand stopt met dit werk.
Wij hebben het idee dat we met onze muziekbijdrage ook de vrijwilligers voor een tweetal uurtjes kunnen ontlasten en hen met de bewoners een leuke en ontspannen middag kunnen geven.

Careyn, Het Waterschapshuis in Kamerik is gelegen in onze eigen gemeente Woerden. Liesbeth weet al precies hoe wij ons optimaal in de huiskamer kunnen opstellen. Het leek vandaag wel voller dan voorheen. Meestal is er een kring van bewoners, maar nu werd er zelfs een tweede gemaakt. In de aangrenzende huiskamer zaten enkele bewoners rustig de krant te lezen, maar het kon niet anders of ze zaten af en toe lekker mee te luisteren. Bij ons programma De Kijkbuis gaat het om luisteren en vaak ook meezingen. De kleine verkleedpartijen van Loes blijven een bron van plezier.

Zonnig buiten en zonnig in huis. Dat laatste, daar zorgt Monique wel voor. De bewoners waren al helemaal voorbereid op de viering van Koningsdag. In de gang was een oranje stand ingericht en ook in de huiskamer was het feestelijk versierd. Het gebeurt niet vaak, maar we waren per ongeluk een uurtje te vroeg. Dat maakt niet uit, want met een laptop heb je altijd wel werk bij je. In de huiskamer kon toch alvast een mooie opstelling worden gemaakt. Het werd een gezellige middag en we komen er vast nog eens terug.
De rit naar huis door de mooie Lopikerwaard was gewoon filevrij af te leggen.